TrosKompas

TIJDMACHINE | GT ROVERS

Humoristisch mannenweekblad De Lach

Veel Nederlanders kunnen zich vast nog wel het tijdschrift De Lach herinneren als dat ‘onzedelijke blaadje’ uit de jaren zestig. Het magazine werd al in 1924 ontwikkeld door de Amsterdamsche Kiosk-Onderneming (AKO). Op het perron verkochten ‘AKO-jongens’ het blad voor een dubbeltje per stuk aan treinreizigers die wel van een grapje hielden. Hoewel het blad gericht was op de losse verkoop, kon men ook een abonnement afsluiten voor f 1,30 per kwartaal.

De eerste jaargangen waren gericht op het hele gezin. Naast korte verhalen, de laatste modetrends en de vele mopjes, waren er ook rubrieken als ‘Voor moeder de vrouw’ en ‘Voor onze kleuters’. Met de opkomst van de filmindustrie in de jaren twintig kwamen er ook foto’s van bekende filmsterren zoals Greta Garbo in het blad. Maar algauw maakten de keurige portretfoto’s plaats voor foto’s van Amerikaanse actrices die als ‘schoone baadsters’ weinig verhullende badkleding droegen. Vanaf de jaren dertig werden de foto’s steeds pikanter en bloter. Het oorspronkelijke gezinsblad was daardoor een echt mannenblad geworden dat, al dan niet stiekem, alleen nog door het gezinshoofd gelezen werd.

Concurrentie
In 1942 stopte De Lach, omdat de hoofdredactie zich niet kon vinden in de voorwaarden van de bezetter. Het tijdschrift verscheen vervolgens pas weer in oktober 1946. In het eerste nummer verontschuldigde de redactie zich dat, door de papierschaarste, het blad niet op “ons mooie, glanzende fotopapier” gedrukt kon worden. In de jaren zestig stond het magazine inmiddels vol met ‘ondeugende’ artikelen en geheel ontklede dames. In 1968 veranderde de naam van het tijdschrift, met een knipoog naar het getal, in Lach 69. Begin jaren zeventig daalden de oplagecijfers door concurrerende blootbladen als Playboy en Penthouse. Dat resulteerde in 1972 in het einde van De Lach. Het blad maakte vervolgens nog een aantal doorstarts, waaronder De Nieuwe Lach in 1973. Alle goede pogingen ten spijt, men kon het grote succes van weleer domweg niet meer evenaren, waardoor het weekblad datzelfde jaar definitief stopte.