Witbuikzandhoen

Ik rijd met mijn Jeep door het binnenland van Spanje als ik plots iets langs de weg zie scharrelen. Ik trap op de rem. Het is een witbuikzandhoen!

Als je het mij vraagt, is de witbuikzandhoen een van de mooiste vogels van heel Europa. Ze hebben wel iets weg van een mix tussen een fazant en een duif. En met hun prachtige zandkleurige verendek en witte buik snap ik wel waar hun naam vandaan komt. Zodra ik uit de auto stap, vliegt de vogel ervandoor. Ik pak snel mijn verrekijker en kijk om me heen. Er is geen boom in dit dorre landschap te bekennen en het is bloedheet. Zelf moet ik er niet aan denken om hier te wonen - zo zonder beschutting - maar witbuikzandhoenen hebben daar geen moeite mee. Ze graven gewoon een kuiltje in het zand om hun eitjes in te leggen en klaar is Kees. Deze vogels zijn geen luxepoesjes. Om de beurt broeden de ouders de eieren uit. Of nou ja, broeden? Het kan hier wel 40 graden worden onder de Spaanse zon, dus de ouders zorgen er eerder voor dat de eitjes niet té heet worden. Wat een toewijding!

Vliegende waterflesjes

Na een tijdje valt mijn oog op een klein poeltje midden in de vlakte. Als ik de witbuikzandhoenen van dichtbij wil zien, is dat waar ik moet zijn. Zo’n 15 minuten later laat ik mezelf op mijn buik in het zand ploffen. Het duurt niet lang voor er een groep witbuikzandhoenen aan komt vliegen om te drinken. Voor de kuikens is dit geen optie, maar gelukkig hebben witbuikzandhoenen daar een slimme truc op bedacht. De veren op de buik van witbuikzandhoenvaders werken dankzij hun speciale structuur als een soort sponsjes die water vasthouden. Het enige wat papawitbuikzandhoenen hoeven te doen, is hun buikveren nat maken en terugvliegen naar de baby’s, zodat die het vocht van hun buik af kunnen sabbelen. Wat een supervaders!