Reuzenalbatrossen

Ik vaar de Antarctische grens over als er een gigantische vogel over de boot heen vliegt. Hij blijft een tijdje bij ons hangen. Het is een reuzenalbatros!

Reuzenalbatrossen horen tot de grootste vogelsoorten ter wereld. Met een vleugelspanwijdte van tot wel 3,6 meter breken ze alle records. De eerste keer dat er eentje over de boot heen kwam vliegen, was ik dan ook zwaar onder de indruk. Het leek wel een pterosauriër, zo groot! Ik ren naar de railing om de gigant naast ons beter te bekijken. Aan zijn snavel hangt een grote druppel, zoals je vrijwel altijd bij reuzenalbatrossen ziet. Zijn deze zeevogels dan zo vaak verkouden? Welnee! Via die druppel raken ze overtollig zout kwijt. En dat is geen overbodige luxe, want reuzenalbatrossen drinken zeewater alsof het niets is! Als wij mensen dat doen, gaan we hartstikke dood. Maar gelukkig hebben reuzenalbatrossen een klier in hun kop die zout uit hun eten en drinken filtert. Via twee neusbuizen in hun snavel wordt de geconcentreerde zoutoplossing afgevoerd en klaar is Kees! Dat is toch gaaf?

Reislust van ultieme zwevers
Reuzenalbatrossen brengen vrijwel hun hele leven door op zee. Ze komen alleen aan land om te broeden. En dat doen ze om het jaar! Hun thuisbasis? Kleine Sub-Antarctische eilanden zoals Zuid-Georgia. Daar bouwen ze een groot, maar slordig nest van modder en gras waar ze één kuiken per keer opvoeden. De rest van de tijd lijkt het wel alsof de vogels doelloos rondzwerven boven zee, jagend op vissen en inktvissen om te overleven. Ze leggen duizenden kilometers per jaar af. Vliegen is dan ook een peulenschil voor deze energie-efficiënte joekels. Ze liften gewoon op de luchtstromingen boven het water mee en hoeven amper met hun vleugels te flappen. Hoe bedoel je, inspanning? Een zwevende albatros heeft ongeveer dezelfde hartslag als een rustende albatros. Dit maakt deze vogels de ultieme zwevers.

Foto: @GettyImages