De kiwi

Deze Nieuw-Zeelandse loopvogel is op zoveel manieren bijzonder! Kiwi’s zijn de enige loopvogels die ’s nachts actief zijn.

Kiwi’s zien slecht. In plaats daarvan zijn hun gehoor, reuk en tastzin sterk ontwikkeld. Kiwi’s ruiken beter dan de meeste vogels. Hun neusgaten zitten trouwens niet aan het begin van hun snavel, zoals bij andere vogels, maar helemaal aan het eind. Bovendien zitten op de gebogen snavel receptoren die de kleinste drukverschillen en trillingen op en in de grond kunnen waarnemen. ’s Nachts lopen ze rond en prikken ze hun gevoelige snavel hier en daar als een sonde in de grond. Ze snuiven alle geurtjes goed op. Wanneer ze een prooi ruiken, zoals een sappige worm, gaat de snavel helemaal de grond in, tot wel 15 centimeter diep, om het maaltje te grijpen.

Absurd groot ei
Kiwi’s leggen, gezien hun lichaamsgewicht, absurd grote eieren. Hoewel het vrouwtje ongeveer even groot is als een kip, legt ze een ei dat zes keer zo groot is als een kippenei. De laatste dagen voordat het vrouwtje haar ei legt, neemt het haast de hele buikholte in beslag. Ze heeft er last van. Haar buik sleept over de grond en ze moet wijd- beens lopen. Ze probeert de ontstoken, uitgerekte huid te koelen en het gewicht te verlichten door even in koud water te gaan zitten. Ze eet een paar dagen niets en ademt moeilijk, doordat het ei de organen dichtdrukt. Nadat het ei is gelegd neemt de man de zorg over. Na het uitkomen zie je waarom de eieren zo groot zijn: het jong is al helemaal ontwikkeld, met veren en al. De hoeveelheid voedzame dooier in een kiwi-ei is veel groter dan in andere vogeleieren. Het jong hoeft eigenlijk niet gevoerd te worden, want het kan nog een week vooruit met zijn eidooier. Daarna is het al klaar om op eigen poten te staan. Eitje!