Woestijnbuizerd

Ben je een ezelhaas of katoenstaartkonijn, dan is het een goed idee om de lucht in de gaten te houden. Voor je het weet ben je het doelwit van een woestijnbuizerd!

Of erger nog: enkele woestijnbuizerds! Bij een roofvogel denk je al snel aan een solitair jagend dier - en in de meeste gevallen is dat ook zo - maar voor woestijn-buizerds loont het om in groepen te jagen. Op deze manier kunnen ze twee keer zo grote en zware prooien overmeesteren dan wanneer ze dat alleen zouden doen. En hoe ze zo samen jagen, helemaal op elkaar ingespeeld, is echt verbluffend. Grofweg hebben ze drie manieren van ‘coöperatief jagen’. De meest spectaculaire is de zogenaamde ‘estafette-aanval’ oftewel ‘relay attack’. Dan duikt één van de buizerds tussen de vluchtende prooi en de dichtstbijzijnde verstopplek, zodat het konijn moet blijven rennen naar een volgend holletje of stuk begroeiing om in te vluchten. Maar daar zijn deze wolven met veren op berekend: een tweede woestijnbuizerd duikt tussen de prooi en de volgende vluchtroute. En zo verder. Na een duikvlucht neemt iedere vogel weer deel aan de estafetterace. Totdat de prooi zó uitgeput raakt dat hij langzamer wordt of een fout maakt. En dan ligt de buit voor het grijpen.

Je ziet ze vliegen

Woestijnbuizerds komen van nature voor van het zuiden van de Verenigde Staten tot in Argentinië in droge, open landschappen. Toch kan het zomaar zijn dat je een keertje een woestijnbuizerd ergens boven de binnenstad of rond een afvalverwerkingsbedrijf ziet vliegen. Dat is geen gezichtsbedrog, maar overlastbestrijding. Door de dreiging van de rondvliegende woestijn-buizerd(s) blijven kraaien en meeuwen vliegen en hebben ze geen rust om te landen (en vuilniszakken open te pikken). Puur hun aanwezigheid is genoeg, de getrainde vogels vallen de meeuwen niet aan. Hun beruchte reputatie is ze dus tot in Nederland vooruitgevlogen!